Daar heb je weer zo'n "2017 terugblik" blog

maar déze moet je wel echt even lezen natuurlijk…

Felipe en ik waren 3 maanden samen toen ik zwanger was.

Wat dat met deze blog te maken heeft moet je hieronder maar even gaan uitvinden.

Als je mij een beetje kent, weet je dat ik over het algemeen niet vaak terug kijk (you’re not going that way) en vooral graag vooruitblik.
Al die “wat ik leerde in 2017” blogs zijn dan normaal ook niet echt mijn ding. Vooral niet gezien ik zo’n beetje heel 2017 zwanger ben geweest – en toen ik niet zwanger meer was, had ik een kind. (ja, zo werkt dat meestal, i know)

Toch besef ik me dat er afgelopen jaar een paar dingen fundamenteel zijn veranderd (ook nog los van het hele babygedoe) en dit deel ik graag met je, omdat ik zeker weet dat ik, en daarmee jij misschien ook, daar veel aan kan hebben in 2018.

1. Je snel kunnen aanpassen is KEY

Ik dacht altijd dat ik niet op de natuurlijke manier kinderen kon krijgen. Niet zomaar natuurlijk: dat werd me al sinds mijn 17e door de beste gynaecologen in het ziekenhuis verteld, dus dan neem je dat aan voor waarheid.

Na sinds die leeftijd verschillende relaties te hebben gehad en nooit zwanger te zijn geraakt *halle-fucking-luja* (niet dat dit het plan was, maar een mens maakt fouten.. vooral een jonger naïever chickie) was het voor mij al helemaal een bevestiging dat dat zwanger raken er gewoon niet in zat voor mij.

Toen ik in het najaar van 2016 bijna een jaar vrijgezel was had ik me er bij neergelegd: voorlopig even geen huisje boompje beestje voor mij.
Ondanks dat ik altijd had gedacht (of gewild?) vroeg een gezin te hebben: schijnbaar was het voor mij de bedoeling om het in m’n eentje te doen en me te focussen op het bouwen van het empire (m’n business) welke ik in 2014 startte, en in 2016 exponentieel is gegroeid.

Als je vervolgens juist precies dán (de ironie) de man van je dromen tegen het lijf loopt (in een bruin café in Amsterdam waar we als eerste date uiteraard Ajax gingen kijken), dan voelt dat ff raar. Dubbel.
Maar wat nog veel gekker is, is 3 maanden later keihard zwanger te zijn.

Je kunt je voorstellen dat het een aardige omslag is om van alleen en vooral businessgericht, over te gaan op samen en een kindje op komst. Zeker als hij in Amsterdam woont en jij in Zwolle, je in de eerste maanden van je zwangerschap nog maar amper kunt werken omdat je zó verrekte ziek bent (nog iets waar je normaal nooit last van hebt) en je ook daarna eigenlijk ALLES moet gaan aanpassen aan de nieuwe situatie.

En toch heb ik daar bijna geen moment last van gehad, omdat ik al eerder in het leven heb geleerd me teringsnel aan te passen aan een nieuwe situatie.
Of die nu positief of negatief is, snel kunnen adapten, is KEY.

In dit blog kun je bijvoorbeeld in vogelvlucht lezen wat (een klein stukje van) mijn levensverhaal is, en ik ben er inmiddels wel achter dat, om door dit soort dingen heen te komen, 1 van de allerbelangrijkste elementen ‘niet achteromkijken en de nieuwe situatie accepteren‘ is. – overigens niet te verwarren met ‘het wegstoppen en doen alsof er niks aan de hand is‘. Lijkt op elkaar, maar is toch niet hetzelfde. Bij het accepteren van een nieuwe situatie zit ook een stuk verwerking.

• Acceptatie

Het is wat het is. Is ‘het’ niet naar wens, dan heb je 2 opties.
Kun je het veranderen?
-> Ja?
Mooi, DO IT! (lijkt logisch, maar wat vaker gebeurt is dat men heel hard ROEPT het te willen veranderen, maar dat niet DOET. En er dan wel over klaagt. Ga ik heel slecht op.)
-> Nee? Even balen, janken, erover praten, schreeuwen if you want, allemaal prima. En dan 100% accepteren. ER IS NIKS AAN TE DOEN.
Er in blijven hangen gaat letterlijk niéts veranderen.

Maak er het beste van en nog het allerbelangrijkst: wees dankbaar voor alles wat je wél hebt. Kut cliché, maar daarom ook weer hartstikke waar.

Je hebt ZO VEEL om dankbaar voor te zijn (alleen al ’t feit dat je in Nederland woont en niet in Afrika zonder water of in Syrië in de oorlog, het feit dat je ademt en in tegenstelling tot heel veel mensen die zijn overleden dit jaar, jij wél het eind van het jaar hebt gehaald) en waarschijnlijk neem je een heleboel van die dingen keihard voor lief.

“Ja maar Janne, ik heb het zwaar, want….”

JUIST wanneer ik het heel moeilijk heb of door heel moeilijke dingen heen ga (zoals afgelopen jaar toen we een twijfelachtige 20-weken echo hadden en uiteindelijk maanden later hoorden dat Caidens MRI-uitslag slecht was) kijk ik naar de dingen waar ik blij mee kan zijn.

We hebben het meest prachtige, lieve kind van de wereld. Hij drinkt goed. Slaapt over het algemeen goed. Lacht super veel. Doet al veel meer dan wat we hadden verwacht. Wat de toekomst ons ook brengt, wij zijn al gelukkig.
En elke positieve stap is er één. Elke mijlpaal is voor ons GOUD. Neemt niet weg dat het nog steeds ontiegelijk KUT is dat Caiden microcefalie heeft. Maar daar in blijven hangen gaat zijn hoofdje niet ineens doen laten groeien, toch?

Ik heb op momenten een aardig pittige zwangerschap gehad met BIJNA alles waar je last van kunt hebben (en dat is klote en dat mag je klote vinden), maar 1 ding had ik niet en daar was ik mega dankbaar voor: aambeien. (WIN!)

Ik ben m’n moeder verloren toen ik 25 was (en dat was nog veel meer klote en nog steeds!), maar ik was tenminste zo gezegend haar tot mijn 25e mogen kennen (en ze was de beste moeder, ever). Er zijn ook mensen die helemaal nooit een moeder hebben gehad, geen fijne moeder hadden of die haar al op hun 10e kwijt raken, om maar iets te zeggen.

In staat zijn te kunnen reframen wat niet mooi is en dankbaar zijn voor wat wél mooi is in je leven, is zonder twijfel het meest belangrijke element om gelukkig te kunnen zijn. Dat, en je kunnen aanpassen.

•  Vooruit kijken

Je kunt immers het verleden of de gebeurtenissen in het verleden niet veranderen of terugdraaien.
Wat je WEL helemaal in eigen hand hebt, is hoe je er mee omgaat en belangrijker nog: hoe je besluit dat je toekomst eruit ziet.
Één van de redenen dat ik coach en geen therapeut ben, is omdat ik kijk naar het heden en de toekomst. Therapie legt voor mij te veel de nadruk op het verleden.
Waarom sta je waar je nu staat, hoe ben je daar gekomen, hoe kan dat, waarom handel je zo. Kan hartstikke waardevol zijn om dat inzicht te hebben.. maar vervolgens wil je vérder. En een inzicht alleen, helpt je nog niet naar het volgende level waar je daadwerkelijk wil zijn.

Inzicht, kennis en weten doet niks. ACTIE is wat jou je doelen laat bereiken.

•  Alles is altijd perfect.

Ook als het dat niet is. Want ‘perfect’ is niets meer dan een verzonnen verhaal in je hoofd. Iets wat jij op één of andere manier hebt bestempeld als goed in plaats van slecht, iets wat in jouw perspectief (wat ook niets meer is dan een stel verhalen aan elkaar vast, over een bepaalde periode van je leven – van geboorte tot aan nu) schijnbaar ‘perfect’ heet.

Dat brengt mij bij punt 2:

2. Het hoeft niet perfect te zijn om perfect te zijn

Ik weet ’t nog wel, die momenten dat ik in ‘paniek’ was, omdat de jaren voorbij gingen en ik nog steeds geen zicht had op huisje boompje beestje. Of omdat ik voor mijn gevoel mijn leven nog niet volledig zo had als ik uiteindelijk wilde.
Voor veel vrouwen zal dit herkenbaar zijn, omdat je altijd ‘meer’ ‘beter’ of ‘anders’ wilt.

Van die “als ik ….. heb/ben/doe, dán ben ik gelukkig” bullshit.

In mijn hoofd was het namelijk pas perfect wanneer ik eerst iemand tegen zou komen (die natuurlijk perfect was), dan een paar jaar samen zou zijn en in de tussentijd zou gaan samenwonen, trouwen en kindjes krijgen.
Niet na 3 maanden.
En toch is het perfect zoals het is, want ik durf hardop te zeggen dat deze relatie de meest krachtige is die ik ooit gehad heb, ook als ik kijk naar jarenlange relaties van mezelf en anderen om me heen. Kwaliteit, geen kwantiteit (of -tijd ;))
Soms hoeven de dingen niet te lopen hoe je denkt dat ze moeten/horen te lopen, om perfect te zijn.

Want achteraf?
Achteraf baal je dat je niet gewoon genoten hebt van de tijd hiervoor. Ook al was het toen misschien in je hoofd allemaal nog niet perfect en was je nog niet exact daar waar je wilde zijn.
Je was al ergens, en daar waar je was, was op dat moment perfect. Het enige wat het misschien niet perfect maakte, is dat je je zorgen liep te maken om later en niet genoot.
Leef in het moment en besef dat alles altijd perfect is zoals het is.

Hét voorbeeld daarin is ook onze oh-zo-perfecte zoon. Op papier misschien niet perfect gezond, maar voor ons méér dan perfect.
I mean, look at him……

Brengt mij bij punt 3:

3. Je bent goed genoeg zoals je bent en zal dat altijd zijn

Als de geboorte van Caiden mij één ding opnieuw heeft geleerd, is het wel dat je goed genoeg bent. Gewoon, omdat je bént. Omdat je bestaat.
Wij hangen alles af van wat we al dan niet bereikt hebben.
Een baby heeft nog niéts bereikt. Helemaal niks, behalve uit z’n moeder komen (and let’s be honest, daar heeft mams toch echt de meeste aandeel in), poepen, plassen, huilen en ademen. Ok, en een beetje aan de tiet (of fles) lurken.
Maar we vinden een baby helemaal goed zoals ie is. Gewoon, omdat ie IS.

Als kind zijn we trots op onszelf.

Als baby zijn we trots omdat we ons koppie omhoog kunnen houden, of een geluidje maken. (Caiden kan me met zijn pretoogjes zó trots aankijken als ‘ie net gepoept heeft)
Als kind zijn we trots op het feit dat we voetjes hebben, een beweging maken, of een flinke drol hebben gedraaid.
Als kind zijn we trots op elke kleine stap die we zetten, en we halen onszelf niet naar beneden.
Totdat… ons wordt verteld dat we niet goed genoeg zijn. Letterlijk en direct, bijvoorbeeld door een rotvader of -moeder of een leraar, of indirect door social media, televisieprogramma’s en andere kindjes – en vooral de verhalen die we daar zelf bij maken.
Bijvoorbeeld dat het bij de ander beter is. Dat de ander knapper is. Het perfecter doet. Meer- beter- anders- onzin.

En als volwassene? Mankeren we meer dan goed aan ons is.
We zijn gaan geloven dat we niet goed genoeg zijn en iedereen perfect is behalve wij.

Cut the crap.

Niemand heeft ’t perfect en iedereen heeft shit.

Op papier heb ik het allemaal goed voor elkaar.
Een gorgeous gezin met onvoorstelbaar knap kind en liefdevolle man, een succesvol bedrijf, veel volgers, leuk huis, op zoek naar een mooie nieuwe auto, en dat allemaal vóór m’n 30e.
Sounds perfect, huh? Maar als je mij langer volgt (of net m’n andere blogs hebt gelezen) weet je ineens hoe teringveel ellende ik heb doorstaan om hier te komen.
En ook ik lijd nog wel eens aan het ‘het moet beter, perfecter’ syndroom.. maar schud dat gelukkig ook snel weer van me af.
En help mezelf herinneren: ik ben goed genoeg, gewoon omdat ik ben. Alles is altijd perfect.

De vierde en laatste les uit 2017 heb ik dankzij jullie mogen leren. Mijn lezers, volgers en vooral cliënten.

4. Elke vrouw in Nederland (en op de wereld, eigenlijk) zou moeten weten hoe het leven óók kan zijn

en ik ben bereid daar mijn missie van te maken.

Dat je gelukkig, intens gelukkig, kunt zijn ONDANKS je shit. Dat je leven, wanneer je bewust en intentioneel leeft, niet een beetje aan je voorbij hoeft te gaan. Dat je niet het gevoel hoeft te hebben geleefd te worden, ook al ben je nog ZO druk met een man, 4 kinderen, 2 honden, het huishouden en 2 parttime jobs (ofzo).

Dat het leven zo mooi en perfect is, ook al is het dat vaak niet. Dat je niet ongelukkig hoeft te blijven als je dat niet wilt.
Dat je je niet voor eeuwig druk hoeft te maken om wat anderen vinden, zeggen en denken, dat uitstelgedrag onzinnig is, dat je mag gaan voor je dromen en dat het allemaal niet eng is.

Dat je maar één keer leeft (as far as we know) en dat je die fucking kansen moet grijpen.

Want zoals je nu waarschijnlijk ook wel weer hebt gemerkt:

een jaar gaat teringsnel voorbij.
Een LEVEN gaat teringsnel voorbij.

LEEF het.
Neem de touwtjes in handen, in plaats van je te láten leven en met de bewegingen van de dag mee te gaan.

Dankzij jullie weet ik dat mijn hart niet ligt bij voeding en training, maar bij 100% mindset. En daar kán bij horen afvallen en fitter worden, of course! Maar het is zoveel meer.
De blik van een vrouw die beseft dat ze in 3 maanden tijd haar leven heeft veranderd van een mager zesje naar een dikke negen, is voor mij goud waard.

Geluk, dat is waar ALLES om draait.
En dat begint bij een krachtige mindset.

Ik wens jou dat voor 2018.

Daarom heb ik besloten dat ik mijn 12 weekse programma “Bossbabe Mindset” vaker zal gaan doen in het nieuwe jaar, en niet maar eenmalig.
De januari editie zat binnen 2 dagen stampensvol, dat zal waarschijnlijk met de volgende editie ook gebeuren. Om te voorkomen dat je de boot mist, kun je je hier aanmelden voor de emaillijst zodat je op de hoogte gehouden wordt over een nieuwe startdatum.

Ik heb onwijs veel zin in het nieuwe jaar: jij ook?

Wat heb jij geleerd in 2017? Let me know – hieronder of in de insta comments!

x

Janne