net zoals vorig jaar by the way.
2018 bestond uit…
- Onze draai vinden met überhaupt een kind, welke dan ook nog eens in 1 jaar van mini-baby naar flinke dreumes groeide
- Onze draai vinden in onze rol als ouders + partners
- Onze draai vinden als 2 mensen met veel ambitie, de een met een snelgroeiend fulltime bedrijf en de ander met een fulltime job + minimaal 4,5 uur reistijd per dag + veel in het buitenland zijn
- Soms veel zorgen en verdriet
- Heel, heel veel lachen en genieten en in het moment zijn
- Mijn boek schrijven en alle denkprocessen die daarbij ontstonden
- Twijfels, zekerheden.. soms stoppen met iets en soms juist doorbeuken
- Heel veel mooie nieuwe mensen leren kennen
- Durven loslaten
- Oude contacten opnieuw in ‘t hart sluiten
- Vergeving
- Grenzen stellen
- Boven mezelf uitstijgen als moeder, ondernemer en partner
- Het gevoel hebben tekort te schieten als moeder, ondernemer en partner
- Slimme, grote én soms ook wel domme financiële en emotionele keuzes
- Podcasting
- Heel veel mensen helpen in Mindshift
- Schrijven, veel schrijven
- Ritjes naar ziekenhuizen
- Team uitbreiding
- Doorbraken
- Tegenslagen
- Vooral iedere dag, week, maand weer terug naar: wat wil ik ook alweer? Hoe wil ik me voelen? Wie wil ik zijn? Bewust leven.
En eigenlijk alles wat er nou eenmaal vaak in een jaar gebeurt.
Tegenstrijdigheden.
Heftigheden.
Mooiheden.
Liefde.
Pijn.
Je weet wel. Het leven.
Ben nog steeds niet echt een persoon dat graag terugkijkt (you’re not going that way) maar liever bezig is met de toekomst of.. Gewoon lekker in het nu is.
Op sommige vlakken zal ik niet (snel) veranderen. En dat is oké. Dat mag. Sterker nog: daar ben ik onwijs dankbaar voor. En daarom wil ik jullie weer dezelfde inzichten meegeven als vorig jaar. Omdat ze nog steeds gelden (en altijd zullen gelden). Waardevol zijn. En omdat ik WEET dat deze vier adviezen jou verder kunnen brengen in het nieuwe jaar.
1. Je snel kunnen aanpassen is KEY
Ik dacht altijd dat ik niet of nauwelijks op de natuurlijke manier kinderen kon krijgen. Niet zomaar natuurlijk: dat werd me al sinds mijn 17e door de beste gynaecologen in het ziekenhuis verteld, dus dan neem je dat aan voor waarheid.
Toen ik in het najaar van 2016 bijna een jaar vrijgezel was en me heeul oud voelde (lol), had ik me erbij neergelegd: voorlopig even geen huisje boompje beestje voor mij.
Ondanks dat ik altijd had gedacht (of gewild?) vroeg een gezin te hebben: schijnbaar was het voor mij de bedoeling om het in m’n eentje te doen en me te focussen op het bouwen van m’n business welke ik in 2014 startte, en in 2016 exponentieel is gegroeid.
Als je vervolgens juist precies dán (de ironie) de man van je dromen tegen het lijf loopt (in een bruin café in Amsterdam waar we als eerste date uiteraard Ajax gingen kijken), dan voelt dat ff raar. Dubbel.
Maar wat nog veel gekker is, is 3 maanden later behoorlijk zwanger te zijn.
Je kunt je voorstellen dat het een aardige omslag is om van alleen en vooral businessgericht, over te gaan op samen en een kindje op komst. Zeker als hij in Amsterdam woont en jij in Zwolle, je in de eerste maanden van je zwangerschap nog maar amper kunt werken omdat je zó verrekte ziek bent (nog iets waar je normaal nooit last van hebt) en je ook daarna eigenlijk ALLES moet gaan aanpassen aan de nieuwe situatie.
En toch heb ik daar bijna geen moment last van gehad, omdat ik al eerder in het leven heb geleerd me teringsnel aan te passen aan een nieuwe situatie.
Of die nu positief of negatief is.
In dit blog kun je bijvoorbeeld in vogelvlucht lezen wat (een klein stukje van) mijn levensverhaal is, en ik ben er inmiddels wel achter dat, om door dit soort dingen heen te komen, 1 van de allerbelangrijkste elementen ‘niet achterom kijken en de nieuwe situatie accepteren‘ is. – overigens niet te verwarren met ‘het wegstoppen en doen alsof er niks aan de hand is‘. Lijkt op elkaar, maar is toch niet hetzelfde. Bij het accepteren van een nieuwe situatie zit ook een stuk verwerking.
• Acceptatie
Het is wat het is. Is ‘het’ niet naar wens, dan heb je 2 opties.
Kun je het veranderen?
-> Ja?
Mooi, DO IT! (lijkt logisch, maar wat vaker gebeurt is dat men heel hard ROEPT het te willen veranderen, maar dat niet DOET. En er dan wel over klaagt. Ga ik heel slecht op.)
-> Nee? Even balen, janken, erover praten, schreeuwen if you want, allemaal prima. En dan 100% accepteren. ER IS NIKS AAN TE DOEN.
Er in blijven hangen gaat letterlijk niéts veranderen.
Maak er het beste van en nog het allerbelangrijkst: wees dankbaar voor alles wat je wél hebt. Kut cliché, maar daarom ook weer hartstikke waar.
Je hebt ZO VEEL om dankbaar voor te zijn (alleen al ’t feit dat je in Nederland woont en niet in Afrika zonder water of in Syrië in de oorlog, het feit dat je ademt en in tegenstelling tot heel veel mensen die zijn overleden dit jaar, jij wél het eind van het jaar hebt gehaald) en waarschijnlijk neem je een heleboel van die dingen keihard voor lief.
In staat zijn te kunnen reframen wat niet mooi is en dankbaar zijn voor wat wél mooi is in je leven, is zonder twijfel voor mij het meest belangrijke element om gelukkig te kunnen zijn. Dat, en me kunnen aanpassen.
• Vooruit kijken
Je kunt immers het verleden of de gebeurtenissen in het verleden niet veranderen of terugdraaien.
Wat je WEL in eigen hand hebt, is hoe je er mee omgaat en belangrijker nog: hoe je besluit dat je toekomst eruit ziet.
Één van de redenen dat ik coach/mentor en geen therapeut ben, is omdat ik kijk naar het heden en de toekomst. Therapie legt voor mij persoonlijk te veel nadruk op het verleden.
Waarom sta je waar je nu staat, hoe ben je daar gekomen, hoe kan dat, waarom handel je zo. Hartstikke waardevol om dat inzicht te hebben.. En vervolgens wil je ook vérder. Een inzicht alleen helpt je nog niet naar het volgende level waar je daadwerkelijk wil zijn.
Inzicht, kennis en weten doet nog niks. ACTIE is wat jou je goals laat bereiken.
• Alles is altijd perfect.
Ook als het dat niet is. Want ‘perfect’ is niets meer dan een verzonnen verhaal in je hoofd. Iets wat jij op één of andere manier hebt bestempeld als goed in plaats van slecht, iets wat in jouw perspectief (wat ook niets meer is dan een stel verhalen aan elkaar vast, over een bepaalde periode van je leven – van geboorte tot aan nu) schijnbaar ‘perfect’ heet.
Dat brengt mij bij punt 2:
2. Het hoeft niet perfect te zijn om perfect te zijn
Ik weet ’t nog wel, die momenten dat ik in ‘paniek’ was, omdat de jaren voorbij gingen en ik nog steeds geen zicht had op huisje boompje beestje. Of omdat ik voor mijn gevoel mijn leven nog niet volledig zo had als ik uiteindelijk wilde.
Voor veel vrouwen zal dit herkenbaar zijn, omdat je altijd ‘meer’ ‘beter’ of ‘anders’ wilt.
Van die “als ik ….. heb/ben/doe, dán ben ik gelukkig” bullshit.
In mijn hoofd was het namelijk pas perfect wanneer ik eerst iemand tegen zou komen (die natuurlijk perfect was), dan een paar jaar samen zou zijn en in de tussentijd zou gaan samenwonen, trouwen en kindjes krijgen.
Niet na 3 maanden.
En toch is het perfect zoals het is, want ik durf hardop te zeggen dat deze relatie de meest krachtige is die ik ooit gehad heb, ook als ik kijk naar jarenlange relaties van mezelf en anderen om me heen. Kwaliteit, geen kwantiteit (of -tijd ;))
Soms hoeven de dingen niet te lopen hoe je denkt dat ze moeten/horen te lopen, om perfect te zijn.
Want achteraf?
Achteraf baal je dat je niet gewoon genoten hebt van de tijd hiervoor. Ook al was het toen misschien in je hoofd allemaal nog niet perfect en was je nog niet exact daar waar je wilde zijn.
Je was al ergens, en daar waar je was, was op dat moment perfect. Het enige wat het misschien niet perfect maakte, is dat je je zorgen liep te maken om later (of vroeger) en niet genoot.
Leef in het moment en besef dat alles altijd perfect is zoals het is.
Hét voorbeeld daarin is ook onze Caiden. Op papier misschien niet perfect gezond, maar voor ons méér dan perfect.
I mean, look at him……
Brengt mij bij punt 3:
3. Je bent goed genoeg zoals je bent en zal dat altijd zijn
Als de geboorte van Caiden mij één ding opnieuw heeft geleerd, is het wel dat je goed genoeg bent. Gewoon, omdat je bént. Omdat je bestaat.
Wij hangen alles af van wat we al dan niet bereikt hebben.
Een baby heeft nog niéts bereikt. Helemaal niks, behalve uit z’n moeder komen (and let’s be honest, daar heeft mams toch echt de meeste aandeel in), poepen, plassen, huilen en ademen. Ok, en een beetje aan de tiet (of fles) lurken.
Maar we vinden een baby helemaal goed zoals ie is. Gewoon, omdat ie IS.
Als kind zijn we zelf ook nog trots op onszelf.
Als baby zijn we trots omdat we ons koppie omhoog kunnen houden, of een geluidje maken. (Caiden kon me al vanaf z’n geboorte met zijn pretoogjes zó trots aankijken als ‘ie net gepoept had – en nog steeds)
Als kind zijn we trots op het feit dat we voetjes hebben, een beweging maken, of een flinke drol hebben gedraaid.
Als kind zijn we trots op elke kleine stap die we zetten, en we halen onszelf niet naar beneden.
Totdat… ons wordt verteld dat we niet goed genoeg zijn. Letterlijk en direct, bijvoorbeeld door een rotvader of -moeder of een leraar, of indirect door social media, televisieprogramma’s en andere kindjes …… en dan vooral de verhalen die we daar ZELF bij maken.
Bijvoorbeeld dat het bij de ander beter is. Dat de ander knapper is. Het perfecter doet. Meer- beter- anders- onzin.
En als volwassene? Mankeren we voor ons gevoel nog meer dan goed aan ons is.
We zijn gaan geloven dat we niet goed genoeg zijn en iedereen perfect is behalve wij.
Cut the crap.
Niemand heeft ’t perfect en iedereen heeft shit.
Ik ben goed genoeg, gewoon omdat ik ben. Alles is altijd perfect.
De vierde en laatste les heb ik dankzij jullie mogen leren. Mijn lezers, volgers en vooral cliënten.
4. Elk persoon in Nederland (en op de wereld, eigenlijk) zou moeten weten hoe het leven óók kan zijn
en ik ben bereid daar mijn missie van te maken.
Dat je gelukkig, intens gelukkig, kunt zijn ONDANKS je shit. Dat je leven, wanneer je bewust en intentioneel leeft, niet een beetje aan je voorbij hoeft te gaan. Dat je niet het gevoel hoeft te hebben geleefd te worden, ook al ben je nog ZO druk met een man-vrouw, 4 kinderen, 2 honden, het huishouden en 2 parttime jobs (ofzo).
Dat het leven zo mooi en perfect is, ook al is het dat vaak niet. Dat je niet ongelukkig hoeft te blijven als je dat niet wilt.
Dat je je niet voor eeuwig druk hoeft te maken om wat anderen vinden, zeggen en denken, dat uitstelgedrag onzinnig is, dat je mag gaan voor je dromen en dat het allemaal niet zo eng is als ‘t lijkt.
Dat je maar één keer leeft (as far as we know) en dat je die fucking kansen moet grijpen.
Want zoals je nu waarschijnlijk ook wel weer hebt gemerkt:
een jaar gaat teringsnel voorbij.
Een LEVEN gaat teringsnel voorbij.
LEEF het.
Neem de touwtjes in handen, in plaats van je te láten leven en met de bewegingen van de dag mee te gaan.
Dankzij jullie weet ik dat mijn hart ligt bij persoonlijke ontwikkeling, mindset, bij schrijven en bij levens veranderen (including my own).
Je leven bewust leiden, dat is waar voor mij alles om draait.
En dat begint bij een krachtige mindset.
Ik wens jou dat voor 2019.
Daarom schrijf ik mijn boek die in de eerste maanden van het jaar in de voorverkoop zal gaan (ZO spannend).
Én daarom heb ik besloten om in de eerste maand van 2019 van start te gaan met mijn nieuwe programma Next Level Mindshift (nog 1 plek vrij – je kunt nog mailen voor interesse). En heb ik zelfs -speciaal voor ondernemers (of in spé)- de mastermind Mind Your Business opgericht (nog 4 plekken vrij).
2018 was intens & geweldig, maar ik kijk ook weer enorm uit naar 2019!
Welke lessen neem jij uit 2018 mee naar 2019? Let me know, ben ik onwijs benieuwd naar!
Liefs,
Janne Schuijn
Mindsetcoach, ondernemer, moeder & auteur “Wat nou als het ook anders kan?”
PS: Wat is iets wat jij eigenlijk graag zou willen maar (nog) niet durft? Laat hieronder je reactie achter, dat is ook weer interessant voor anderen. Alvast bedankt!