Mijn maag kromp ineen. Ik zag het al helemaal voor me.
Mijn kleine ukkie, mijn mooie mannetje, mijn hartendiefje.
Met trillend onderlipje.
Grote bruine ogen.
In een of ander onbekend wipstoeltje.
In een of andere onbekende ruimte.
Met een of andere onbekende vrouw die tegen hem praatte.
Een speen in zijn mondje drukte, die hij weer uitspuugde.
Hem aan het lachen probeerde te krijgen.
Wat niet lukte.
Want mama is veel leuker.
En dan zou hij weer gaan huilen.
Lang, hartverscheurend, ontroostbaar huilen.
En dan zouden ze me bellen. “Janne, kom toch Caiden maar ophalen hoor, want dit gaat zo niet” en dan zou ik me inténs schuldig voelen dat ik hem daar zomaar had gedumpt.
Want wie doet dat nou?!
Tja, de hersenspinsels van een nieuwbakken hormonale mama kunnen gekke wendingen krijgen wanneer het gaat om kleine uk. Zeker als het gaat om áfstand durven nemen van kleine uk.
Want dat is ver, vér buiten mijn comfortzone…
Maar wel wat we besloten hebben. Caiden gaat -vanaf december- 2 ochtenden naar de opvang.
Dat kun je goed vinden, dat kun je slecht vinden. Zo maakt iedereen zijn eigen keus. Mijn keus is deze, om verschillende redenen.
- is, ik denk niet dat het erg veel uitmaakt of ik hem met 2,5 of 6,5 maand naar de opvang doe (wat klinkt “naar de opvang doen” eigenlijk slecht, alsof je hem naar hel brengt, wtf?!), ik ga het toch wel verschrikkelijk vinden. Ook denk ik dat hij er in beide gevallen aan zal moeten wennen om af en toe ergens anders te zijn, en dat het misschien met 2,5 maand juist nog wel makkelijker is.
- is, heel simpel, mama moet ook werken. Een business draaiend houden. En brood moet op de plank komen. Extra brood. Voor in geval van nood. Want let’s face it: we weten niet hoe de toekomst eruit komt te zien en moeten ons op het e.e.a. voorbereiden.En, mama’s mind moet op een rijtje blijven omdat kleine Caiden ook baat heeft bij een fitte mama. Mentaal fit, vooral.
- is, ik denk dat het in zijn geval zelfs wel goed is dat hij zoveel mogelijk gestimuleerd wordt – ook op andere plekken, door andere mensen en vooral in de buurt van andere kindjes. Mogen die prikkels lekker op de hersentjes inwerken en ze laten groeien 🙂
Om na een paar uurtjes weer lekker veilig bij mama in alle rust te ontprikkelen.
Meer dan 2 dagen en langer dan een halve dag wil ik nog even niet. Misschien wel nooit.
Ik wil 2017 goed afmaken.
Ja, ik wil 2017 MEGA STERK afmaken met een kickass gezin én een kickass business.
2018 bovendien krachtig starten. En niet denken, ach, volgend jaar nieuwe ronde nieuwe kansen.
Fuck dat.
Want even serieus hè: er is nog maar een mini stukje van 2017 over.
2 maanden.
Over 2 maanden is het 2018 en dan zal 2017 nooit meer terugkomen.
Beetje dramatisch misschien, maar het is toch echt zo.
Where the fuck did the time go?
Nou, gewoon, zoals ieder jaar: VOORBIJ. En snel ook.
En zo mis je hele stukken van je leven. Continu.
Omdat je onbewust door de bewegingen van de dag heen gaat en er voor je het weet een nieuwe dag, week, maand en zelfs jaar voorbij is.
Omdat je denkt “ach, hoeft niet per se NU”. Omdat je denkt “doe ik later wel”.
En de laatste twee maanden van dit jaar haast onopgemerkt voorbij gaan, totaal doelloos. Behalve misschien nog even kerst en oudjaarsdag vieren.
Maar wat nu hè..
Stel..
Dit was jouw laatste jaar?
Wat nu als je juist alleen déze twee maanden nog had?
En 2018 helemaal niet gegarandeerd was? (newsflash: is ‘ie ook niet!)
De vraag is dan: heb jij alles gedaan in 2017 (en überhaupt in je leven) wat je wilde doen? Heb je al je doelen bereikt die je voor jezelf had gesteld aan het begin van dit jaar, of misschien al in eerdere jaren?
Of is het eigenlijk weer same old same old; “ach ja, volgend jaar beter”?!
Of héb je eigenlijk niet eens doelen gesteld en leefde je meer op de automatische piloot?
Was je nog niet eens begonnen met überhaupt na te denken over hoe je WILT dat je leven eruit ziet?
Leef en beweeg jij simpelweg met de dagen mee, en ben je iedere keer weer verbaasd hoe anderen dat toch allemaal doen?
KIES JIJ EIGENLIJK WEL HOE JIJ WILT DAT JE LEVEN IS?!
Of denk jij dat het leven nu eenmaal zo is, zoals ’t is? (second newsflash: it’s not, YOU decide)
Luister. 2 maanden is kort.
Maar 2 maanden is tegelijkertijd bijzonder lang wanneer je iedere dag
ieder uur
iedere minuut
iedere seconde
BEWUST en INTENTIONEEL leeft.
En kijk, ik ga je niet ontmoedigen om in 2018 nieuwe doelen voor jezelf te stellen en misschien zelfs wel ‘goede voornemens’ te maken. Sterker nog, als je echt serieus bent over aan jezelf werken vanaf januari, dan heb ik zelfs een kickass 12-weeks programma voor je in de steigers staan.
En dan niet zo eentje waarbij je na die 12 weken weer keihard terugvalt in je oude patronen, maar zo eentje waarbij je écht blijvend gaat veranderen.
Maar.
MAAR.
In de komende 2 maanden kun je ook nog veel, heel veel bereiken.
Mits je dat BESLUIT.
Mits je 100% committed bent om veel te gáán bereiken.
Mits je een helder doel voor ogen hebt.
Mits je durft te KIEZEN dat je NIET wilt blijven leven zoals je nu wél leeft.
Mits je daar hulp bij durft in te schakelen indien je het nodig hebt.
Wanneer heb je het nodig?
Tja, als je keer op keer dénkt het te gaan doen en het vervolgens niet (volledig) doet, dan zou ik je van harte willen adviseren jezelf nu eens niet meer voor de gek te houden.
Stop kidding yourself.
For real.
It’s NOT going to happen.
Tenzij.. je bereid bent ALL IN te gaan.
Óók als dat een beetje ongemakkelijk voelt. Of misschien wel FUCKING ongemakkelijk. Uit je comfortzone is.
En je maag er een beetje van ineen krimpt.
Je er allerlei gekke hersenspinsels van krijgt en eerst even een worstcasescenario in je hoofd haalt.
Zoals ik toen ik besloot dat ik alles uit de laatste 2 maanden van dit jaar wilde halen.
Toen ik besloot dat daarom Caiden 2 ochtenden naar de opvang zou gaan.
En je dus OOK DAN nog steeds.. terwijl het eng en spannend is… ALL IN durft te gaan.
Omdat het nu ECHT de tijd daarvoor is. Je had jezelf immers 2017 beloofd.
Ik had dat ook. En IK ga het doen.
Jij ook?
Mail me op janne@ladiesliftingpt.nl.
Of app me.
Of stuur ’n fax, rooksignaal, postduif, whatever you want.
Want zoals ik al eerder zei, wil ik nog 2 a 3 vrouwen helpen het meest uit 2017 en zichzelf te halen. Om af te komen van die onzekerheid, knagende stemmetjes, “alles-of-niets” gedrag, doemdenkerij, controledwang of zelftwijfel.
WAT HET OOK IS, het is tijd voor een sterke mindset.
En daarvoor hoef je niet te wachten tot het nieuwe jaar, een nieuwe maand, een nieuwe week. Fuck uitstelgedrag, daarmee kappen we nu direct.
Neem NU contact op als je je aangesproken voelt.
Ik bijt (meestal) niet en een mailtje kan geen kwaad, toch?
x
Janne
PS. naar aanleiding van mijn vorige mention hierover heb ik al vele berichten en mails ontvangen. Ik ben nu alle vrijblijvende gesprekken aan het inplannen, dus als je nog interesse hebt: hurry – voordat de plekken vol zitten.
En vol is in dit geval ook echt vol.
Ik weet niet wanneer er daarna weer 1-op-1 coachingsplekken vrij zullen komen.
Kimberly
op 06 Nov 2017