De mentale last van een vrouw en moeder

De hond moet nog naar de dierenarts. Shit, heeft Marietje haar voetbalschoenen wel mee? *Tijdens het klaarmaken van de tussendoortjes* Hmm.. mág een peuter eigenlijk wel 2 rijstwafels per dag? Daar las ik iets over… We hebben echt nieuwe opzetstukjes nodig voor de tandenborstels, en, oh, voordat ik het vergeet; de traktaties voor over 2 dagen moeten nog bedacht, gemaakt, en meegenomen worden. Hoe dan? Op de fiets? Of zal ik de auto pakken, maar hoe gaat manlief dan naar werk? Even denken……. (En wat eten we vanavond eigenlijk? Fuck, linzen vergeten.)🧠🤯

De mentale last is een term voor het continue nadenken over en plannen binnen én rondom het huishouden en gezin. Het is het anticiperen op de (fysieke, emotionele, sociale) behoeften van het hele gezin, vervolgens onderzoek doen in mogelijkheden om in die behoeften te voorzien, keuzes maken, en het monitoren van die keuzes en taken… met waarschijnlijk weer vervolgkeuzes en -taken.

En wij ons maar afvragen waarom ons hoofd zo vol zit. Waarom we moe zijn. Niks gedaan krijgen. Werk-privé balans moeilijk(er) vinden. Waarom wij worden gebeld wanneer ons kind ziek is op school en we ons hoofdverantwoordelijk voelen (én schuldig omdat we niet aan alles tegelijk kunnen voldoen, want we hebben misschien ook nog een betáálde baan). Het is een onbetaalde, oneindige, onzichtbare, vaak onvrijwillige én ondergewaardeerde baan als projectmanager… maar dan thuis. En had ik al gezegd: onbetaald?

Bekijk snel de bovenstaande video. Dit is mijn talk in de Ziggo Dome (!) bij de boekpresentatie van “Zeg Het” van Anouhk Sterken.🔥 Ik heb ook een (veel) uitgebreide(re) podcast opgenomen over dit onderwerp. Check die hier op iTunes of hier op Spotify! 🎧

Herkenbaar?👇🏽

Marieke
Door

Marieke

op 04 Dec 2020

Halleluja! Bij mij is vorige week een burn-out geconcludeerd en ik ben nu aan het zoeken waar dit door komt. Zeker een factor werk, maar factor moeder zijn van 3 kids blijkt nu een blinde vlek en zeker een deel van het probleem! Ik ga meer hierover volgen van jou. Dankjewel Janne voor dit wat je ons brengt!

Jannet Veenbaas
Door

Jannet Veenbaas

op 04 Dec 2020

oja! heel herkenbaar, is iets wat ik regelmatig roep: Ik wordt gek van al die regel-dingentjes in mijn hoofd! uitzoeken van dingen die nog geregeld moeten worden. En dat dan gaan regelen. zorgen dat iedereen goed in de kleren zit (zonder gaten en vlekken van het eten van gisteren) afspraken maken voor tandarts, coaching voor mijn zoon, speel-afspraakjes, uitzoeken van sporten voor de kids EN halen en brengen daarheen, sportkleding aanschaffen, te kleine balletschoentjes vervangen en inderdaad de tandenborstel opzet stukjes. 10 min gesprekjes op school plannen, en sowieso de hele ''mijn school" inlog-omgeving en de WhatsApp groepen van de beide klassen EN de scouting appgroep...Al die activiteiten in de agenda zetten, EN zorgen dat ze niet vergeten worden. Mijn partner doet wel veel hoor, vaak de boodschappen en kookt ELKE dag dus dat is heel fijn en luxe. Maar die regeldingetjes tja, dat boeit hem gewoon niet zo, houdt hem niet bezig, Hij snapt ook niet waarom ik daar stress van heb, en ja, ik doe het toch altijd al he? En ik ben inderdaad zelf OOK coach voor vrouwen die worstelen met stress hahahaha. Maar ik betrap me er wel op dat ik stiekem ook die dingen graag op mijn manier wil, ik vindt het dus ook lastig om dingen uit handen te geven, en ik denk dat dat ook wel voor meer vrouwen geldt. Ik weet heus wel dat anders niet slechter hoeft te zijn. Maar ik zou bijvoorbeeld nooit mijn partner de kleding voor de kinderen laten kopen. Dat wordt een ramp. Denk ik. Maarja, misschien gewoon een keer uitproberen dan maar 😅

Reactie plaatsen