Just because you REALLY feel it, doesn’t mean that it IS real.
Ik had een creepy droom vannacht.
Zo’n nare, enge, rare, gestoorde droom, waarvan je helemaal croggy wakker wordt en -ondanks dat je natuurlijk een superstoere #bossbabe bent- niets liever wilt dan 2 grote sterke armen om je heen (welke ik direct kreeg #blessed).
Ik droomde over een ex van een vriendin (dus niet eens over mijn eigen ex, weird punt nummer 1) en het speelde zich af in mijn vaders huis (waar ik maar tot mijn 13e ofzo woonde, weird punt nummer 2).
Ik zal je de details besparen, maar het kwam neer op veel geweld richting mij, waarop ik dat met een broodmes probeerde te stoppen.
Jawel, een broodmes. Die ik niet eens uit de keuken haalde maar gewoon uit mijn tas.
Duh.
Meneer in kwestie bleef echter ondanks meerdere steekwonden gewoon overeind en dus werd het weer een “oh fuck, RUN”-situatie.
Enge, irritante shit allemaal.
En ik weet niet of je het kent, vast wel, maar zo’n droom kan ZO echt voelen.
Zeker als je dingen die je in die droom meemaakt ook ongeveer in het echt hebt meegemaakt in het verleden, kan het des te echter voelen wanneer je het droomt.
Gelukkig weet je een paar minuten later en met (of zonder, maar in mijn geval met) die liefdevolle armen om je heen van iemand waarbij je je veilig voelt – dat het allemaal maar een droom was.
Dat je niet bang hoeft te zijn.
Dat alles oké is.
Je weet dat je angst nergens op gebaseerd is want je ligt lekker in bed en hebt gewoon een nachtmerrie gehad.
HET WAS NIET ÉCHT.
Then WHY.. waa-rom hebben we er zo’n moeite mee..
om andere angsten, waarvan we ook weten dat ze nu, op dit moment, niet écht zijn, van ons af te zetten?
Angsten voor het onbekende
Angsten voor dingen in de toekomst
Angsten voor dat wat nog helemaal niet zeker is
Angsten voor dingen die simpelweg niet eng zijn
Just because it FEELS real, doesn’t mean that it IS real.
Mijn droom VOELDE fucking echt.
Maar het IS niet echt, niet op dit moment, niet in DEZE huidige realiteit.
Maar stel ik had een angst..
Een angst voor die presentatie van morgen
Een angst voor een businessmeeting deze week, of een gesprek met mijn baas (die ik gelukkig zelf ben)
Een angst voor de (on)gezondheid van mijn kindje
Een angst voor hoe we het straks allemaal gaan doen
Een angst dat alles ‘too good to be true’ is
Een angst voor falen
Een angst dat iets misschien wel mis kan gaan
Een angst voor een eventuele mening van anderen
Die angst voelt OOK echt.
En dié angst vinden we moeilijk om van ons af te zetten.
Terwijl..
Is dat niet net zo onecht als de angst in/voor een droom?
In dit moment
In deze huidige situatie
In de momentele, daadwerkelijke wereld
…
IS JE ANGST ONGEGROND.
Er is namelijk NU nog niks aan de hand.
Piekeren, worry’en, stressen, je druk maken, je bang maken.
Allemaal voor dingen die ‘zouden kunnen’ gebeuren of die ‘misschien wel’ misgaan.
Of misschien wel helemaal niet.
En dan ben je weer eens angstig of gestrest geweest…
om niks.
Je gaat er altijd al snel vanuit dat alles wat je voelt, echt is.
Alle positieve én alle negatieve gedachten & emoties.
We nemen ze klakkeloos aan voor waarheid – je voelt ze immers, toch?
Als je ’t zo voelt dan zal het wel zo zijn.
Wrong.
Mijn droom voelde echt.
Was ie niet.
Mijn angst voor morgen kan ook echt voelen.
Is ie niet.
Zet je angsten, je gepieker en je gestress van je af.
Het is niet echt.
Het is allemaal een droom.
En wanneer puntje bij paaltje komt en er op DIT moment wél iets echts is –
Iets is om je druk over te maken, iets in de daadwerkelijke realiteit?
Dan is het NU het moment om je daar druk om te maken en er mee te dealen.
Een oplossing voor te zoeken.
Mee om te leren gaan.
Niet gisteren. Of vorige week.
Toen kon je er toch nog niks aan of mee doen.
Nu wel.
Je mag je best ergens over opwinden.
Iets klote vinden.
Vervelend.
Eng.
Naar.
Maar kies je momenten.
Alleen om en over dingen die NU spelen.
Niet dingen in de toekomst…
Die zijn niet echt.
Dat is allemaal nog maar een droom.