Dag 21 wedstrijdvoorbereiding: food. Food EVERYWHERE.

Het liefst blijf ik dag in dag uit binnen. In huis. Gewoon, zonder weg te hoeven.

Het begon allemaal vrijdagavond al, toen ik mijn oom en nichtje uit Zweden van het station op ging halen.

21.15 uur.

Ze hadden een lange rit van Zweden – Schiphol – Zwolle achter de rug en bere-honger natuurlijk, dus die scoorden nog even snel een snack bij de Smullers. Op het station. Waar ik al 10 minuten naast stond te wachten. In die patatlucht.  En nee, ik had ook mijn laatste maaltijd van de dag nog niet gehad dus… honger.

“Wil je ook wat Janne?”
“Nee dank je, ik zet jullie af en ga dan thuis eten.”
“Ah joh, neem toch wat, het is al laat”
“Nee hoor, doen jullie maar, ik hoef echt niet. Ik wacht in de auto wel.”
“Ach kom ik bestel gewoon een kroketje voor je!”
“Nee DANK JE ik hoef ECHT NIET” en ik loop weg.

(zo gaat ongeveer elk gesprek dat ik heb met mensen over eten).

Eenmaal in de auto, zij: smikkelen van hun kroket en ik: doodgaan omdat het zo GOD-DE-LIJK ruikt. Natuurlijk gezicht op standje pokerface (anders krijg je weer “ja, je wilde zelf niet!”) en ik weet ook nog even een lieve “Nou, lekker? Jullie hadden vast honger na zo’n reis” erachteraan  te faken. Nailed it…….

21.45 uur

Familie afgezet op plek van bestemming, om op de terugweg nog een kwartier in de fastfood lucht te zitten…

11.00 uur zaterdagochtend

kom ik er achter dat het Smullers-zakje nog in de auto ligt. Resultaat: nog steeds een krokettenlucht. Mijn zaterdag begint goed…..

12.00 uur

Richting Friesland voor een fotoshoot, hartstikke leuk, maar wel pittig na mijn training van vrijdagmiddag waar ik een aardig gevoelige rug aan overgehouden heb van het deadliften.

Geeft allemaal niets, gelukkig een lekkere whey-boerenkool-aardbei-avocado-spinazie-smoothie mee voor onderweg (ja, als ontbijt ja) dus dan heb ik bij aankomst ook niet zo’n honger. Natuurlijk halverwege de shoot (rond 15.00 uur en terwijl ik de gehele dag al leef op 1 freaking smoothie) even koffie doen: waar een grote zak met speculaaskoeken bij wordt getoverd.

“Ook een koekje Janne?”
“Nee, dank je wel hoor”
“Ach toe dan, kun je best hebben”
“Ha ha, bedankt maar nee dank je”
“Nou ze zijn anders machtig lekker hoor, hmmmm”
“Ik heb nog rijstwafels mee, die zijn ook erg lekker”

Pokerface lukt nog amper, maar ik krijg het toch voor elkaar.

Pffff rijstwafels vs. speculaas, wie gelooft mij nou dat het me niets doet?

17.30 uur

Na de shoot rijd ik bij de locatie weg en bedenk ik me plots dat ik nog wat kan eten. YAY!
Ik stop de auto even langs de weg in een woonwijk en pak mijn koeltasje op schoot ( je denkt toch niet dat ik ga wachten tot ik thuis ben, een uur later pas). Nog geen minuut later heb ik de bak magere Franse kwark weg gegeten alsof het Ben & Jerry’s was.

Op één of andere manier voel ik me bekeken… vanuit mijn ooghoek zie ik een oudere heer in een deuropening staan, hij zwaait zijn visite uit. De visite loopt langs de auto heen en kijkt met grote ogen naar binnen. De oudere heer kijkt ook lichtelijk gechoqueerd.
Zie ik er zo sloeberig uit? Goed, ik was het bakje kwark bijna aan het uitlikken,  maar is het zó gek om in de auto te eten?

18.30 uur

Ik besluit om langs familie te rijden iets buiten Zwolle, nu ik toch on the road ben.
Uiteraard staat mijn oma nét te koken (moet ik uitleggen hoe een huis ruikt als een oma staat te koken? Nee toch?) en zit de familie een spelletje te doen met een wijntje en biertje erbij. Ik voel me ineens vreselijk zielig en wil aansluiten met een wijntje.
In plaats daarvan pak ik een zwarte koffie en krijg ik een vreemde blik. Geeft niets, ik begin er aan te wennen.

19.00 uur

Oma gaat de tafel opmaken en uit de keuken komt een ondraaglijk lekkere geur. Godzijdank ben ik voorbereid op de hele dag en heb ik mijn rijst-kip-broccoli gewoon in mijn koeltasje zitten. Ik besluit deze maar op te warmen (na de gebruikelijke “Ach kind, je kunt toch best mee eten, ik heb genoeg!” en “Ik heb toch ook hartstikke gezond gekookt”) en met nog veel vreemdere blikken schuif ik aan tafel met mijn aparte bordje eten (want het in het bakje laten zitten, wat ik thuis doe, is nog gekker).
Ik probeer de helft te eten en straks nog een helft, want na deze maaltijd zit er niet zoveel meer in mijn schema..

19.45 uur

“Wil je echt geen toetje?” vraagt mijn moeder. “Het is super gezond lieverd, gewoon kwark met avocado!”

(Avocado in de kwark? Yugh…”Nee, dank je!” zeg ik, en dit keer meen ik het ook nog)

Mama: “Oh, mango bedoel ik natuurlijk, geen avocado!”

Fuck. Dat is dus WEL lekker. “Nee hoor bedankt” grrrrrrrrmbll…

Oma gaat koffie zetten. En ik weet wat dat betekent: koekjes, chocolaatjes, bonbonnetjes, gebakjes, overgebleven pepernoten.

Ik besluit snel mijn tweede helft eten erbij te pakken om iets om handen te hebben. Of beter gezegd iets in mijn maag.

21.00 uur

Dit betekent meestal een half uur verwijderd van wederom een rondje wijn en chipjes of andere snacks. Ik besluit verstandig te zijn (omwille van de veiligheid van mezelf en de mensen om mij heen) en naar huis te gaan: waar nog 100 gram kip op mij wacht. Oh en 150 gram kwark. En 25 gram noten. YAY.

Weer een dag overleefd.

Maar nu komt ie: en hierover zal ik niet te uitgebreid zijn want het is om te JANKEN.

Zondag!

De dag waarop ik weer naar een dag vol fitness wedstrijden ga, een dag vol B- en A- atleten. Top. Super leuk, allemaal gezonde mensen die eten zoals ik. Misschien wat meer, of wat minder, maar wel fitness-minded-food.
Geen koekjes, snoepjes, patatjes, frituur en dat soort onzin.

Ja. Zou je denken he?

Totdat je daar komt en er alléén maar patat, hamburgers en frikandellen worden verkocht. Om – te – huilen zeg ik je.

O ja en ik vergeet voor mijn gemak maar even dat ik mee reed met drie schatten van mannen (ik mocht immers meerijden dus moet nu wel lief blijven) die zowel op de heen- als terugweg bij de McDonald’s aten. MCDONALD’S JA.

Pancakes met stroop, McChicken’s, en McKroketten als ontbijt.

Tussendoor patat met saus.

Patat en saus als lunch.

Kipnuggets, weet-ik-veel-wat-voor-burgers, Big Macs, patat met frietsaus, kerrie-curry- en barbecuesaus and what not, als diner. Ik heb het allemaal voorbij zien komen, het hele freaking assortiment.

En ondertussen maar heb ik maar weer een koffie besteld. Waar ik een KOEKJE bij krijg. Die ik niet op eet.

Duh.