Dag 14 & 15 - steun, 60+ krachttraining & misselijk

Hartverwarmende reacties op mijn vorige blog, dank jullie wel daarvoor. Het heeft mij letterlijk nieuwe energie gegeven om te knallen en lekker te blijven schrijven. En ja, ik schrijf heel persoonlijk en echt vanuit gevoel – soms krijg ik daar reacties op vanuit mijn omgeving, of ik het niet liever iets zakelijker houd. Dan is mijn antwoord eigenlijk ‘nee’. Natuurlijk, ik heb verder gewoon een bedrijf waarmee ik mijn centjes moet verdienen en die run ik ook gewoon als ‘onderneemster’, maar in mijn persoonlijke artikelen zal ik nooit iets neerzetten omdat het ‘zakelijk slim’ is of iets dergelijks. Ik wil gewoon oprecht vanuit het hart mensen helpen, daar verdien ik liever mijn brood mee dan vanuit ‘zakelijk’ helpen 😉

Zondag 14 juni

Er gebeurt eigenlijk weinig spannends in mijn leven zoals je merkt (hihi): ik ga ’s morgens om 9.00 uur sporten, eerst 40 minuten cardio en dan een schoudertraining + 1 superset bicep/tricep. Ietwat weinig armen getraind deze week, ik zal ze volgende week nog even flink op hun donder geven.

Waarom deed ik 40 minuten cardio? Omdat ik 30 minuten had gehad en op één of andere manier zó lekker ging, dat ik geloof ik enigszins licht in het hoofd -op een lekkere manier- begon te raken. Is dat wat ze ‘runners high’ noemen? En dat terwijl ik niet rende, HA! 😉

Echt, soms ben je de eerste 20 minuten aan het ploeteren, zuchten, steunen en kreunen omdat het allemaal ooo zo zwaar is.. tot het moment komt waarop je ineens denkt ‘hey! verrek, het gaat top!’
Ik adviseer je op zo’n moment lekker door te gaan. Hoe fijn voelt dat wel niet? Houd uiteraard wel je grens in de gaten.

De rest van de dag ben ik lekker in huis bezig (huismus-huisvrouw-muts-alert!) een beetje rommelen, de vloer nog even goed doen en toch nog stiekem even aan het werk. Ssst. Ook ontspan ik wel tussendoor hoor, dat hoort immers op een zondag.

Steun

Mijn voeding gaat prima: pas als ik écht even relax en ’s avonds voor de buis ga hangen krijg ik het lastig. Ik heb natuurlijk zin in chips, nootjes, een wijntje, toastjes and what not, maar dat heb ik lekker niet in huis. Net goed. Maar daarom eet ik wel een bakje wortels weg met -net iets teveel- houmous. Die van de Lidl is ZO lekker: gedroogde tomaat met basilicum… Yum. Als vriendlief (laat) thuiskomt en ik eigenlijk net naar bed wil gaan, krijg ik het nog lastiger. Ik probeer voorzichtig “zullen we nog één wijntje doen om het weekend af te sluiten?” en ik krijg met een grijns terug “Nee, je wilde naar bed” BAM in my face. Hij weet dondersgoed, dat ik weet, dat hij weet, wat ik eigenlijk echt wil. (snap je ‘m nog?) en dat is: mijn doel bereiken. Dus niks wijntje. Slapen zul je. 🙂

Moraal van dit verhaal:

Omring jezelf met mensen die je doel steunen.

Ze hoeven het niet te begrijpen, ze hoeven het zélf niet te doen, ze hoeven het er niet eens mee eens te zijn. Als ze je maar steunen. En respecteren dat het iets is wat jij wilt, en je helpen als jij voor je doel wil gaan. Dat zou toch eigenlijk vanzelfsprekend moeten zijn? Ik zie en hoor nog genoeg in mijn omgeving dat mensen veel onbegrip krijgen – zelfs of juist van hun dierbaren, en dat vind ik erg jammer.

Voeding vandaag

Mijn ‘ontbijt’ bestond uit een eiwitreep tussen de cardio en krachttraining in (ja die eet ik inmiddels best veel en nee, ik deed dat voorheen eigenlijk nooit, zal wel iets met tijdgebrek en drukte te maken hebben).

Na de training, thuis, eet ik havermout met pindakaas en banaan.

Omdat ik een beetje tussen tijdstippen in heb gegeten en mijn lijf nu even niet meer weet of het nu lunch of tussendoortjes wil, worden het toch maar tussendoortjes.

Een rijstwafel met pindakaas, een handje nootjes, een blokje zwarte chocolade (die van Vivani vind ik nu toch het lekkerst) en een bakje magere Franse kwark/zero sugar soja yoghurt van Ekoplaza.

Past allemaal in mijn macro’s tot aan het avondeten 🙂

Diner: hetzelfde als gisteravond. Courgetti met mager gehakt & groente/tomatensaus.

Een beetje optimel kwark na, voor de zoetigheid (zo’n 100 ml).

‘S avonds dus, gelukkig, alleen worteltjes met houmous.

Maandag 15 juni

Het is weer maandag, yes! Ja, ik ben echt zo’n irritant iemand die de maandagen heerlijk vind. Een nieuwe week, nieuwe rondes en nieuwe kansen. Als je in je dagelijks leven je passie kan uitvoeren en daar ook nog je brood mee verdient, ondanks dat het hard werken is, dan heb je nooit meer een probleem met de maandag. Probeer dat als levensdoel te hebben: doen waar je van houdt! Echt, geloof mij, álles in je leven zal er mooier op worden. Nee, het gaat niet vanzelf, maar ja, het is het dubbel en dwars waard.

Ik vind het zalig om ’s maandags al vroeg achter de laptop te zitten en direct alle ‘grote’ to-do-dingen voor de dag weg te werken.

Ik voel me eigenlijk een beetje misselijk, maar ik schuif dat af op ‘honger’. Snel eten dus. Onder het genot van een  bakje kwark met wat muesli, aardbeitjes, chia zaadjes en kaneel ga ik lekker aan de slag. Een kop thee & koffie erbij en ik ben gelukkig.

Gedurende de ochtend, ruim na het ontbijt word ik weer misselijk. Even zo erg dat ik naar de wc loop en denk daar gaat mijn ontbijt.. maar na even rustig op de grond gezeten te hebben ebt het weer weg. Ik besluit even op de bank te hangen. Na 5 minuutjes voel ik me eigenlijk wel weer oké en denk ik wederom, misschien heb ik gewoon wat eten nodig. Ik eet voorzichtig een droge rijstwafel, en wanneer deze bevalt neem ik er nog één en dan met pindakaas (nee joh, is geen verslaving….)

Tja, ik voel me wel weer prima! Gek.

In de middag eet ik als lunch een salade van spinazie, linzen, fetakaas, avocado, rood uitje, tomaat en komkommer. Heerlijk! Ik stelde overigens mijn lunch zo lang mogelijk uit. Dit omdat ik weet dat ik straks ga sporten en dan geen honger wil hebben, dus ik wil dan nog voldoende vol zitten/verzadigd zijn van mijn lunch. En dan kan ik de smoothie voor er na bewaren. De misselijkheid is niet echt terug gekomen. Ik voel me wel een béétje gek in mijn maag.. Weeïg ofzo.

Mijn mailbox is beantwoord, klanten zijn geholpen, mijn administratie is weer bij en dus is het tijd om naar één van mijn grote liefdes toe te gaan: de sportschool! Ik spreek met mijn vader af om tussen 15.00 en 15.30 uur daar te zijn en we beginnen met een warming up op de crosstrainer. Na 8 minuten zie ik dat het squatrek vrij komt: laat vandaag nu net LEGDAY zijn! Ik struikel bijna over mijn eigen voeten om daar op tijd te zijn en gelukkig is hij nog steeds vrij als we aankomen 😉

Bewijs dat mijn vader een die-hard is en dat niemand van boven de 60 (sorry, pap) excuses hoeft te verzinnen om niet aan krachttraining te beginnen of doen. Sterker nog, op die leeftijd heeft het zelfs NOG meer voordelen dan wanneer je jong(er) bent. Mijn vader had in 2010 aardig wat gewicht extra, vooral op zijn buik (ja, een bierbuik, zonder bier te drinken want dat deed hij amper) en zelfs een lichte onderkin (wederom, sorry pap…) Nog erger was dat hij vaak pijntjes had,  váák door zijn rug ging, moeite had met sjouwen – en voor zijn bedrijf moet hij dat vaak- en overall gewoon niet zo fit was. Moe, hoofdpijn, je kent het misschien wel.

Nu? Pff, ik kan hem amper bijhouden. Een slanke, fitte, squattende kerel die met gemak een doos of twintig de auto in tilt.  ZONDER door zijn rug te gaan.

Ik bedoel maar. Na de -redelijk hardcore– beentraining van vandaag zei ik ‘eh, ik ga naar huis hoor.. ik ben kapot.’ En hij: ‘Oh?’

Ja. Meneer kon nog best even door. Ik niet. Haha!

Squats, deadlifts, legpress, alles is voorbij gekomen. Heerlijk (al was ik af en toe tussendoor ook ietwat misselijk). Morgen en vooral overmorgen weer lekker moeilijk lopen. Dat nemen we dan maar voor lief voor die bikini-benen en billen 😉

Eenmaal thuis maak ik mijn smoothie met 20 g eiwitpoeder, lekker veel groente en een mini beetje fruit. Dan ga ik nog even aan het werk en rond 19.30 uur ga ik eten koken.

Aangezien ik net te horen krijg dat ik alleen eet trek ik een blikje kip open (ja, bestaat ook al, net als tonijn!), bak daarbij een uitje, knoflook, champignonnetje en paprika en kook wat broccoli voor erbij. Bewaar ik dat lekkere recept wat ik wilde maken (kip uit de oven met pesto en ham) wel voor een andere dag 🙂

Dan plof ik even op de bank. Moet kunnen.

Het eten krijg ik amper weg. Ik voel me wederom misselijk bij elke hap en mijn maag rommelt als een gek. Toch heb ik wel een beetje trek. Wat vervelend dit! Met kleine, rustige hapjes krijg ik het toch binnen. Ik besluit maar even te blijven zitten/liggen.

Later op de avond blijft het weeïge gevoel en ik doe niet veel meer, naast wat was opvouwen waarbij ik nog duizelig word ook. Ik had nog van alles in de planning om te doen én om te eten: Optimel kwark als toetje, later nog een hand nootjes en zelfs dan was er nog wat ruimte over… maar er komt niets meer van. Ik blijf steken rond de 70% voor al mijn macro’s.

Ik lig om 23.00 uur op bed, maar lig nog lang wakker. Wat heb ik toch? Hopen dat het morgen voorbij is!

♥

Janne