Vandaag ga ik je even vijf minuten aan het werk zetten. Want ik heb ontdekt dat je met een klein beetje “zelfonderzoek” grote stappen kunt maken naar het nemen van de regie in je eigen leven. Daarom krijg je aan het eind van deze post een opdracht. Lees nog even door, dan leg ik het uit 🙂

Iedereen heeft ‘m: een interne wereld.

De wereld waar jouw eigen perceptie gecreëerd is, vol met emoties, herinneringen en vooral: gedachten.

Gelukkig maar, want het is dat wat ons onderscheidt van robots. Maar weet je wat het meest gevaarlijke is aan het hebben van zo’n interne wereld en in het bijzonder je gedachten?

Dat je ze aanneemt voor waarheid. Dat je ze verwart met feiten. En ze daarna ook nog eens klakkeloos opvolgt!

Dé waarheid?

Het gekke is, we denken vaak juist dat dat wat in ONS hoofd zit, de waarheid is en dat wat een ánder denkt, voelt, vindt of ziet (wanneer dit niet strookt met onze belevingswereld) raar of onwaar is. We zijn vaak sceptisch tegenover anderen, want onze interne wereld voelt héél sterk als dé waarheid.

Maar een gezonde dosis scepsis is niet verkeerd wanneer het gaat om alles wat er in je eigen hoofd omgaat: het kan maar zo zijn dat die gedachtenbubbel uit niets meer dan aannames en angsten bestaat.

Angst is niet de beste raadgever

En ik hoef je vast niet te vertellen dat angst niet de beste raadgever is als het gaat om de keuzes die je maakt in het leven. De keuzes die er uiteindelijk voor gaan zorgen dat jij je leven op een bepaalde manier leidt: of NIET.

Zodra je iets onderneemt (of alleen nog maar WIL gaan ondernemen) is er gelijk een heel koor in je hoofd dat roept dat persoon X dat misschien niet leuk gaat vinden, persoon Y je voor gek zal verklaren en persoon Z je misschien wel onteigenen zal.

Maar hoeveel hiervan is de absolute waarheid? Als in: feiten.

Achteraf valt het bijna altijd reuze mee

Als je eens terugdenkt aan eerdere dingen die je eng of spannend vond om te doen, die je uiteindelijk tóch hebt gedaan: viel het achteraf niet bijna altijd reuze mee?

Waren je initiële gedachten de absolute waarheid, of verzon je die eigenlijk zelf op basis van o.a. angst? Angst om te falen, om door de mand te vallen, om gek aangekeken te worden?

En zelfs al viel het achteraf niét reuze mee: heb je toen niet alsnog wat geleerd? Kan je er geen lessen uithalen voor de volgende keer, om het daarna beter te doen?

En als je om je heen kijkt en vooral naar de grote succesvolle ‘sterren’ en ondernemers: zie je dan niet in hoeveel ZIJ hebben moeten ‘falen’ voordat ze kwamen tot hun succes?

Succes bestaat niet zonder falen

Ik herhaal: succes bestaat NIET zonder falen. Falen is dan ook eigenlijk DE weg naar succes. (mooi he, omdenken? ‘T is nog eens waar ook!).

Zie het zo: hoe vaker je faalt, hoe vaker je dichtbij dat stukje succes komt. Stel nou dat je van te voren WIST, ik moet eerst 9 keer falen voordat ik de tiende keer succes zal hebben.

Ben je dan bereid door die 9 keer heen te gaan? Zo niet: is je uiteindelijke doel dan wel belangrijk genoeg voor je?

Maar ik dwaal compleet af: terug naar je gedachten en onderscheid maken tussen wat waarheid is en wat niet. Want ik had je een opdracht beloofd 🙂

Jouw opdracht, ga er nu meteen even 5 minuten voor zitten:

Pak pen en papier en zoek een rustig plekje. Zet je innerlijke stemmetje even uit en schrijf op wat je zou willen in het leven. Dat is heel breed en mag je in zijn algemeenheid opschrijven, maar kun je ook toespitsen op iets wat er op dit moment speelt in je leven.

Vaak beginnen doelen en dromen die je heel graag wilt bereiken maar niet leeft (!) met het woordje “eigenlijk”. (daarom zeg ik altijd ‘eigenlijk is dodelijk’ )

Voorbeeld:

Eigenlijk wil ik al jaren een andere richting op. Mijn baan geeft me niet meer veel voldoening en ik weet dat ik eigenlijk meer kan. Eigenlijk zou ik voor die studie/stage/andere baan willen gaan en daarna willen doorgroeien… of misschien zelfs wel iets voor mezelf willen beginnen!

(en i know: dan beginnen gelijk al die belemmerende stemmetjes: ‘ja maar…’ – laat die even buitenwege tijdens dit deel!)

Of: eigenlijk wil ik rondreizen, eigenlijk wil ik me vrijmaken van deze langslepende ongezonde relatie, eigenlijk wil ik nieuwe vriendinnen waarmee ik meer level, eigenlijk wil ik veel gezonder leven, eigenlijk wil ik meer voor mezelf opkomen in vergaderingen, eigenlijk wil ik meer betaald krijgen, eigenlijk wil ik afvallen, eigenlijk wil ik niet élk jaar met kerst naar mijn schoonouders, eigenlijk eigenlijk eigenlijk….

Wees zo specifiek mogelijk over wat je wilt bereiken, doen, vinden, zeggen… whatever it is.

Nog een stapje verder: look the tiger in the eye

Laat nu alle belemmerende stemmetjes op hun beloop. Let them out. Wat houdt je allemaal tegen?

Voorbeelden:

• Dat kan ik toch niet.
• Waarschijnlijk vindt iedereen dat gek.
• Dat kan ik toch niet zomaar doen?
• Wat moet m’n moeder daar wel niet van vinden.
• My god, dan krijg ik vast mega veel meningen over me heen.
• Dat kan ik toch niet maken tegenover m’n werkgever! Dan word ik rood en krijg ‘k het bloedheet.

Gooi alles er maar uit. Waar ben je nu écht bang voor? Welke gedachten heb je er allemaal over?

Schrijf nu áchter (of onder) al die gedachten welke waarheid zijn en welke niet. Bekijk ze kritisch en objectief. Vanuit je ratio en vanaf een afstand (da’s moeilijk, I know!). Het kan helpen om te doen alsof dit bezwaren zijn van een vriendin van je. Om háár te helpen haar gedachten te onderscheiden in waarheden en aannames, en concreet te krijgen wat haar allemaal onterecht tegenhoudt.

“Waarschijnlijk vindt iedereen dat gek.”

Wie heeft dat letterlijk gezegd? Is dat een feit of een aanname? Wat nou als eigenlijk niemand het heel gek vindt? Of wat nou als blijkt dat niemand überhaupt zo met jou bezig is (wat meestal het geval is, sorry!) en het ze eigenlijk niet zoveel kan schelen wat jij wel of niet doet?

“Dat kan ik toch niet zomaar doen?”

Je doet het ook niet ‘zomaar’ – je doet het omdat jij dat wil of leuk/bijzonder/gaaf/interessant/ leerzaam/cool vindt. Omdat het jou laat groeien als mens, vrouw, moeder of partner. Enne: waarom zou je het niét ‘zomaar’ kunnen doen? Hebben niet al tientallen, honderden, duizenden, miljoenen mensen op deze wereld dingen gedaan? Denk je dat jij daar echt mega uniek en anders in bent en dat echt een ding is – of valt het eigenlijk wel mee?

“Wat moet m’n moeder daar wel niet van vinden.”

Tja. Wat moet ze er eigenlijk van vinden? Moet ze dan 100% achter alles staan wat jij doet? Sta jij 100% achter wat zij of iemand anders doet? En wie zegt dat ze er überhaupt dat van vindt wat jij denkt? Misschien heeft ze wel een heel andere mening en doe jij aannames voor haar.

Etc.

Feitelijk kun je op álle bezwaren vragen: is dit écht zo, is het al een vaststaand feit, of verzin ik dit zelf/doe ik die aanname?

En daarna: oké, so what?

Bijvoorbeeld:

“Dat kan ik toch niet.”

Is dit echt zo? Heb je het eerder geprobeerd? En als het toen ‘mis’ ging kan je er dan nu van leren om het anders aan te pakken en weer te proberen?

Wég met die angsten en pak meteen aan

Ga er nu meteen even voor zitten en schrijf alles op. Je bent in vijf tot vijftien minuten klaar… het kan de eerste stap zijn in jouw Mindshift, naar jouw nieuwe toekomst die je zelf creëert.

Doe het nu meteen! En ik zou het ook leuk vinden als je hieronder opschrijft wat jij eigenlijk graag zou willen :-). Wees eerlijk en laat het me weten, dat is vaak de eerste stap. En je helpt er ook weer anderen mee.

Als je steeds een kleine stap zet en echt actie neemt, ga je ontdekken hoe je niet langer op de automatische piloot leeft, maar zelf de regie neemt. Gun dat jezelf.

Liefs,

Janne Schuijn

Mindsetcoach, ondernemer, moeder & auteur “Wat nou als het ook anders kan?”

PS: Wat is iets wat jij eigenlijk graag zou willen maar (nog) niet durft? Laat hieronder je reactie achter, dat is ook weer interessant voor anderen. Alvast bedankt!