A letter to myself by Alma

‘’Dear 5-year-old me,

Meisje, wat ben je toch mooi. Nee, je bent prachtig. Van top tot teen. Je bent slim. En wat ben je toch grappig, gosh je bent echt hilarisch. En ook al zal je dit niet altijd voelen maar geloof me: je bent perfect zoals je bent. Er komen momenten dat het leven je test. Dat je gekwetst wordt. Dat je verdrietig bent en niet meer gelooft in betere tijden. Het zal voelen alsof de grond onder je voeten verdwijnt. Alsof je er alleen voor staat. Je zal wanhopig zijn. And that’s all ok. Elk gevoel is oké. Elke stap is er weer eentje. Stap voor stap kom je waar je wilt zijn.  

Want lief klein meisje, jij kan alles worden wat je maar wil. Spreek uit wat op je hart ligt. Luister naar je behoeftes. Je gaat dingen doen waar je spijt van krijgt. Je zal je stom voelen. Afgewezen. Betrapt. Maar geloof me, je krijgt pas écht spijt als je iets niet probeert. Wees dus dankbaar voor kansen. Wees dankbaar voor kleine dingen en geniet van mooie momenten. Be humble. Wees ook niet bang om te falen. Falen hoort bij het leven én zorgt er juist voor dat je verder komt. En het is oké om dingen los te laten. Je zal vriendschappen verliezen waarvan je dacht ze nooit kwijt te raken. Je hart zal keer op keer gebroken worden in de liefde. Dit doet pijn. Onthoud dat groei hand in hand gaat met opofferingen. Geloof in het proces. Blijf geloven in jezelf.

Volg je hart, maar wees voorbereid. Dromen nastreven heeft een prijs. Mensen zullen niet altijd aardig tegen je zijn, zullen je veroordelen of proberen je de grond in te trappen. Maar laat je nooit tegenhouden door anderen. Of door meningen. People will throw stones at you. Please don’t throw them back. Collect the stones and build an empire.

Onthoud dat jij het ALTIJD waard bent om te vechten voor jouw doelen. Jouw dromen mogen er altijd zijn, hoe groot of hoe klein ze zijn. Ze mogen bestaan. Blijf altijd sterk. Blijf hoe dan ook geloven in jezelf. De puzzelstukjes zullen vanzelf in elkaar vallen zolang jij doet waar jij gelukkig van wordt. En echt girl, jij gaat er komen. Dreams do come true.’’

Deze brief schrijf ik aan mijn jongere ik. Aan het kleine kwetsbare meisje die ik toen was. Ik vertel haar de woorden die ze eigenlijk moest horen. Woorden die ze nodig had. Woorden die tekort zijn gekomen. Oprechtheid en eerlijkheid, die o zo belangrijk zijn voor little girls in this chaotic world.

Stel, je had een tijdmachine. Zodat je terug kon in de tijd. Terug naar dat kleine meisje die je toen was. Wat zou je haar vertellen? Welk advies zou je haar geven? Met de kennis die je nu hebt, heb je haar vast veel te zeggen.

Zal je haar vertellen over alles wat haar te wachten staat? Think about this. Write it down. Net zoals ik hierboven heb gedaan. Ik haal hier kracht uit en elke brief aan mezelf is anders. Dat is dé manier om dat kleine meisje -die nog steeds in jou zit- te vertellen wat ze toen moest weten. En dan is het tijd om dátgene aan te pakken wat je altijd al had willen doen. Misschien wel vanaf jongs af aan. Doe het omdat jij het wilt, omdat je het verdient maar bovenal omdat het je gelukkig maakt.

Trust me: het zal je ogen doen openen.

Liefs, Alma.