In mijn coachingsgesprekken komen vaak bepaalde onderwerpen terug die bij iedereen wel een keer aan de orde zijn.
Vragen over voeding, training, werk-/ of businessgerelateerde struggles, relaties, slaap, stressvolle momenten, geld, vriendschap, ruzies of irritaties en ergernissen, gelukkiger zijn en vooral: angsten.
Sterker nog, in feite komen over álle bovenstaande onderwerpen ook vragen aan bod die onder de oppervlakte eigenlijk óók gaan over angst. Kijk maar:
- Wat nou als ik mijn voeding (weer) verpest dit weekend?
- Hoe moet ik die oefening doen als het druk is in de sportschool? Wat als iedereen me aankijkt?
- Zal ik nou linksom of rechtsom gaan in mijn bedrijf of carrière? Wat als ik de verkeerde keuze maak?
- Wat nou als die ergernissen tussen mij en mijn partner niet stoppen?
- Hoe kan ik nou meer geld verdienen, wat als ik blut raak?
En zo zijn er nog veel meer vragen die wel eens gesteld worden, en die jij en ik onszelf ook wel eens gesteld hebben.
Mijn grootste angst
Zo waren wij donderdag in het echocentrum voor de 20 weken echo. Voor de niet-mommy’s onder ons: (ik vond het zelf altijd zo irritant als zwangere vrouwen of moeders allerlei termen de wereld in gooiden zonder ze uit te leggen, alsof iedereen weet wat bandenpijn, toucheren, een sterrenkijker of 20-weken echo is) dat is een medische echo waarbij er wordt gezocht naar (of positiever gebracht: wordt uitgesloten) afwijkingen waaronder open ruggetje, hartafwijking, onvolgroeide botten bijv. schedel, waterhoofd, enz.
Daarnaast kijken ze naar -indien de baby goed ligt- het geslacht en vertellen ze je deze indien je dit wilt weten.
Wij wilden dat, and… it’s a boy! ♥
Helaas was de echoscopiste niet 100% tevreden over de groei van het hoofdje, deze lag onder de norm. We moeten daarom as. donderdag 11 mei naar het ziekenhuis om daar verder onderzoek te laten doen – het hoeft niks te zijn, maar kan natuurlijk wel ergens op duiden.
Als ik even voor alle zwangeren mag spreken (mag ik niet, doe ik toch) is onder aanstaande ouders waarschijnlijk de grootste angst: een kindje dat niet gezond is. Je gunt je kindje alles wat goed is, alle gezondheid van de wereld en het beste leven dat mogelijk is.
Je kunt je dus waarschijnlijk voorstellen dat er ook bij mij angst bestond, bijvoorbeeld in de weken vóór de 20-weken echo (wat als het niet goed is? wat als ons kindje een afwijking heeft? zal alles wel goed verlopen?) en ook nu in de week naar het verdere onderzoek toe (wat als het hoofdje niet bijgroeit? wat als het door een aangeboren ziekte komt?).
Na afgelopen donderdag heb ik mezelf anderhalve dag in deze angst en ellende laten zitten, ik was verdrietig dat we niet in één keer goed nieuws kregen en minder goed in staat om iets van me af te schudden en positief te zijn dan normaal: het gaat immers nu niet om jezelf, maar om je kleine weerloze frummeltje in je buik.
Toch was dit anderhalve dag te lang. Iedereen zal mijn angst en spanning begrijpen, niemand zal het gek vinden, en tóch IS het wél gek.
Waarom het dom is om bang te zijn voor iets wat nog niet aan de orde is
Luister, ik zeg niet dat JIJ dom bent als je bang bent. Ik zeg ook niet dat je nooit bang moet of mag zijn.
Het is echter wel uitermate dom om bang te zijn voor iets dat nu, in de huidige daadwerkelijke wereld nog niet bestaat.
Bekijk alsjeblieft onderstaande video VOLLEDIG (is ook maar 3,5 minuut) en lees dan verder.
Gezien? Sure?
Ok. Dan begrijp je nu wat ik bedoel als ik zeg: het is dom om NU AL bang te zijn voor iets wat NU nog niet aan de orde is.
Want: wat gaat het voor je veranderen die angst?
Stel nou dat je angst werkelijkheid wordt, bijvoorbeeld in de video van Will (mag ik je zo noemen Will?). Hij vindt het eng om te skydiven, maar zal toch op gegeven moment dat vliegtuig uit gaan springen.
Het enige moment waarop het logisch is om bang te zijn en je druk te maken, is het moment waarop je daadwerkelijk uit het vliegtuig springt. ALLE angst daarvóór, verandert niets aan de situatie en zal het daadwerkelijke moment ook niet erger, enger of juist minder erg of eng maken.
Worry VS. concern
Ik heb daarom besloten me niet meer druk te maken om as. donderdag. Het heeft namelijk geen zin. Het is passieve angst, geen actieve bezorgdheid.
Angst (worrying) en je zorgen maken, is passief. Het maakt de situatie niet beter, het verlamt je alleen en het beperkt je in je levensgeluk. Je kunt niets veranderen aan de situatie.
Bezorgdheid (concern) is actief. Als je ergens bezorgd om bent en je ziet dat er stappen genomen kunnen worden die de situatie beter zouden maken, dan kun je daadwerkelijk iets doen aan die angst.
Besluit dus vooraf, wanneer je ergens bang voor bent: kan ik iets veranderen aan de uitkomst? Kan ik er iets aan doen om de situatie waar ik zo bang voor ben, te veranderen of beter te maken?
Is het antwoord nee, dan is het uitermate onzinnig om er nog langer mee rond te lopen en is het enige juiste (en logische) dat je kunt doen: loslaten.
Ik zeg niet dat ik nu ineens 100% zeker weet dat alles goed komt donderdag, ik zeg niet dat ik het nu ineens niet meer spannend of eng vind, ik zeg alleen: ik schenk er geen aandacht meer aan. Ik laat het los, voor nu. Ik kan niets aan de situatie veranderen, en ga dus maar van het positieve uit.
En mocht het niet positief zijn, dan is de enige logische tijd om ons daar druk om te maken: donderdag 11 mei.
Cheers (met alcoholvrije bubbels voor mij). Op een goede uitkomst, een goed weekend en een leven met minder (domme, passieve) angsten.
Liefs,
Janne
irene
op 08 May 2017